Mi vida

Etter alt for lite søvn dei siste seks vekene, og spesielt då den siste veka var det litt deilig å komme heim å søve ut litt. Etter seks fantastiske og livsforvandlende veke var det også rart og ikkje minst veldig trist å seie hade til alle dei utruleg brae menneska som eg har fått æra av å verte kjent med. Det er rart kor godt ein blir kjent med kvarandre på så kort tid når ein bur så tett på kvarandre. Det er heldigvis berre ein avskjed som betyr på gjensyn. Heldigvis møte eg igjen alle om seks eller sju månadar!
Det var også godt å komme heim til eit rom der eg faktisk kan legge meg når eg vil, og ikkje minst: vere aleine på rommet.. Eg var ganske lei av internat før eg byrja på Hald, så eg har verkeleg kjent på det som ei stor utfordring å dele rom med tre andre desse seks vekene, det har gått overraskande bra, sett bort frå at eg har hatt enkelte dagar der eg gjerne skulla hatt ein plass å trøkke meg tilbake til, aleine. Eine dagen denne veka kjente eg ekstra på at no var det nok internat for ei stond.. : når eg for ein gongs skyld tenkte å legge meg tidleg, då var det selfølgelig mykje folk, musikk og dansing på romme mitt, så då måtte eg fint gå ut igjen å vere sosial nokre timar ekstra før eg då kom inn på romme mitt på natta for å legge meg og oppdagar at det faktisk er fem andre på rommet som overnattar.
Fredag var eg superletta over å sleppe å betale overvekt på flyet *klapp på skuldra til meg sjølv*, pengar spart tenkte sunnmøringen i meg. Eg tenkte å spare enda meir pengar med å vente på gratis skyss ut til mi vakre øy. Den skyssen bestod av privatbåt, og ein ting har eg funne ut.. Båt og mykje bagasje går kanskje ikkje heilt så godt overens. Eg skulle løfte min tunge kuffert (eg fikk på lapp om at den var tung..), over i båten, og satte veska mi ned for å ha begge hendene ledig. Når eg då satte veska ned så velta veska, og i det eg skulle redde Mac-en, Bibelen, lommeboka osv frå å dette i sjøen(Var like før) klarte eg på ein eller anna måte å miste mobilen i havet. Den sank rett ned og eg såg den faktisk ikkje igjen. Så det blei kanskje ikkje pengar spart likevell på den turen, men eg klagar ikkje, båtturen var definitivt verdt det. Og kanskje det berre var ei bra oppvarming til Ecuador?
Det er ikkje berre på Hald eg har vennar, på laurdag kom det ein god og fantastisk gjeng hit for å treffe meg, ein utruleg bra dag med lokal-fotball, mat og prat. Det beste var avslutninga, ute på tur, i mørket, omringa av hærlege menneske som stilte seg opp å ba for meg. Beste opplevelsen på lenge!
No skal dei siste dagane brukast til enda meir båt ,mat, avslapping, avskjedar, pakking, lage presentasjon om meg sjølv på spansk(!) osv.
 Eg blir berre meir og meir klar for å reise!

Makan til bra gjeng altså! Dåkke vil bli sakna dei neste seks/sju månane! 

Ikkje så værst å vere heime når eg bur så vakkert!

                                             
Kanskje neste innlegg blir frå Ecuador?
God bless

Siste veka

Då va eg godt i gang med siste veka i Noreg på seks månadar. I går skypa vi med kontaktpersonen vår i Ecuador og fikk då vite litt meir om kva som skal skje den første veka og litt om kva vi skal ha med oss. Også veit vi kven vi skal sjå etter på flyplassen, så det er jo ein fordel. Forventningane mine er mange, og eg gledar meg masse. Føler eg har fått fram at dette er noko eg ser fram til, men ja.
Som eg kanskje har nemnt i forbifarta tidlegare så skal eg jobbe for Laget. Laget er ein kristen student organisasjon. Eg og Sunniva (som er min team-partner), skal jobbe med cece som er Laget i Ecuador. Der skal vi vere ein del av studentmiljøet og bidra på vår måte, vi får også litt andre oppgåver, som å hjelpe til på ein heim for barn etter skuletid. Trur eg heller fortel meir om jobbinga vår etterkvart, men det eg skulle fram til er at eg er veldig spent på korleis det vil verte. Eg er vandt med å vere ein del av Laget på Vestborg, ha bibelstudie og bønnemøter der. Men det blir nok ein heilt annan opplevelse i ein annan kultur, men eg trur det er noko av det eg ser mest fram til. Eg ser fram til å lære meir om meg sjølv, mi tru og bli utfordra nå det gjeld mitt standpunkt som kristen. Men det er inspirerande å vere her på Hald, for sjølv om vi er forskjellege så har vi (værtfall mange) den samme trua. Så det blir nok litt den opplevelsen eg får i Ecuador også!
Idag hadde eg ein litt oppvekker i ein samtale. Vi hadde ei gruppeoppgåve der vi var nokre norske og nokre internasjonale i ei gruppe. Vi hadde cirka 15 min på eit ark med nokre spørsmål osv. Vi satte oss på ein benk ute i sola, den eine internasjonale tok alle i handa og forsikra seg om at alle visste kva alle heitte osv. Så begynte vi å snakke om ting utanfor spørsmåla. Eg såg på klokka å sa: vi har berre 10 minutt, så kanskje vi burde svare på spørsmåla. Alle var enige og vi fullførte arket, med ein gong vi var ferdig så såg vi norske på klokka og oppdaga at det var fem minutt til mat, så vi var på veg til å gå. Då satte den internasjonale i gang med å flire, så spurte eg kva han flirte av og då sa han: eg har levd i Noreg nokre veke no, og eg har lagt merke til kor opptatt dåkke er av tida, i Afrika kan vi sitte lenge å prate om alt mulig, og det ville blitt sett på som uhøflig å berre gå med ein gong etter at vi var ferdig med spørsmåla, sånn som vi norske gjorde. Han fortalte også om kor mykje meir dei i Afrika snakkar med kvarandre, vi norske var mest opptatt med å gjer oppgåva vår, for så å gå, mens han ville igrunnen spørre om alle hadde det bra osv før vi satte i gang. Vi har kanskje noko å lære?! 
I det siste har vi lært om alt frå kidnapping til at vi heilt garantert kjem til å oppleve å få diaré. Så dermed har det vore ville tilstandar på skulen. Alle er i ferd med å feite seg skikkeleg opp før avreise, sånn at vi har noko å gå på i tilfelle sjukdommen diaré vil inntreffe, (noko som nesten er garantert). Vi sørger også for å få i oss alt som er norskt! Eg trur ikkje eg skal ramse opp alt eg har spist i det siste, men eg kan legge ut litt bilder som kanskje gir litt innblikk.

Skal ikkje seie kor mange jenter som åt desse 9 posane med bollar... 

Kjem til å sakne Birte og Bente!! 

Sommaren lev enda på Sørlandet! (Bente, Rita, meg og Birte)

Alex og meg!

Her er heldigvis fotballinterisserte på Hald. På søndag såg vi fire kampar samtidig! Sånn er det når alle heiar på ulike lag. 

Laurdag var eg i K-town, og der helste vi på Politimester Sebastian!!! 

På fredag blir dinna hærlege gjengen spredd for alle vindar! Eg gledar meg allereie til vårkurset!! 

14 dagar!

Sidan sist har eg vore både høgt og lavt. I helga var eg heime på Sunnmøre ein tur, noko som var veldig kjekt, desverre litt for kort.. Men i løpet av helga fikk eg besøkt nokre, blandt anna Vestborg. Det var rart, og veldig annleis å vere tilbake. Få kjente, men fortsatt mykje det samme som før. Det beste med å vere heime var kanskje å få søve ut litt. Det blir kanskje litt for lite søvn her på Hald. Sidan eg kom tilbake på søndag har eg blandt anna søve ei natt i ei trapp, det var ein ny søveplass, stortsett komfortabell. I tilegg har det blitt gjort litt fleire ting som minner meg om sånn eit internatliv skal vere. Når eg kom tilbake på søndagen hadde vi dopapir-krig, eg kunne faktisk lage dopapir englar på gulvet, så det seier noko om mengda opprevet dopapir. Eg og Rita har også leika husmødre og imponert med heimelaga sjokoladebollar.
På skulen har vi vore flittige studentar der vi har mimra tilbake til norsk-timane dei tidlegare åra, i form av at vi prøvde ut dikt-ferdighetene våre igjen. Den hobbyen hadde eg gløymt litt bort, så det hjalp på kreativiteten min å få skreve nokre velklingande dikt igjen!

                               

Eit lite innblikk i krigen. 

Klar for natt i trapp

                                                           

Kristian og Jakob var utvalgte dommarar til å vurdere husmoremnene våra.

                               

Eg tippa karakteren 6 hadde passa godt til dette bilete

                                       

På skulen i dag lærte vi om ernæring og kva kosthold som er sunt, skal tru om elevane tok til seg råda eller kva. Ut i frå bileta så er eg ein smule usikker.

Jakob var særs fornøgd med resultatet av heimelaga Ballerinakjeks.


No er det faktisk akkurat 2 veker til eg sitt på flyet på veg til andre sida av jorda. Sør-Amerika ventar, og eg er spent. Veldig spent, men også veldig klar. Spansken har blitt litt jobba med, tankar om korleis pakkinga skal vere har begynt og kriblinga i magen er godt i gang.
Eg har trua på at dette blir BRA. I mellomtida nyt eg siste dagane her på Hald med alle dei konge folka og det brae opplegget som er her. 

Flyplass

I det siste har eg reist endel og mykje av den reisetida har blitt brukt til å vente på flyplassar på neste fly. Det er ei tid som går sakte, du sitt der, i mitt tilfelle: aleine. Du les litt, ser ut i lufta og venta på at tida skal gå. Livet står litt stille, du kjem deg liksom ikkje vidare. Du lengta og gleda deg til å komme fram til den plassen du skal til, men tida har stoppa litt opp. Du sett deg ned på ein café, du sett deg i ein ypperlig posisjon til å observere andre. Det er mykje rart, men kva er eigentleg normalt i våre dagar? Nokre spring for harde livet, dei har dårleg tid, flyet er i ferd med å flyge i frå dei! Andre går sakte, dei fleste går i si eiga verd, med eigne tankar, gjerne med musikk på ørene. Andre igjen har hendene full av bagasje, og lengta etter å få sette frå seg alle veskene og taxfree posane. Nokre kan det lyse nervøsitet av, dei har ikkje lyst til å ta fly, dei gruar seg, samtidig som dei veit at det er nødvendig dersom dei skal komme seg dit dei vil. På en gate ligg der fleire på benkar, søvande, sliten og glad for å kunne slappe av litt. Ein flyplass er mykje rart, mange rare og mykje samla på ein plass. Samtidig har alle noko til felles, alle er på reise og alle ventar på å komme seg vidare til den nye plassen eller dei nye opplevelsane, inkludert meg!

Gudstjeneste

No er jammen og deg snart denne helga også over. Den første skikkelege veka med undervisning kvar dag gjekk overraskande fort, enda vi til og med hadde undervisning på laurdag. Inn i mellom all undervisning har eg hatt kjøkkentjeneste (det er alltid stemning), eg har vore på det første praise and prayer møtet her på Hald. Eit møte stappfullt med lovsang, fantastisk! Denne helga har det også vore besøkshelg av tidlegare elevar, så då har eg faktisk hatt kjentfolk her, og eg trudde aldri eg kunne verte så glad av å berre sjå eit kjent ansikt. Så det har vore veldig kjekt! I natt hadde eg også mitt første bad for sommaren, det er tross alt ikkje akkurat sommer, men sist eg bada var før mai, så. Det var overraskande "varmt" til å vere på natta, i regn. Eg har også vore på bønnemøter nesten kvar dag, og det har vore digg, sidan det er noko av det eg verkeleg savna frå Vestborg. Der brukte vi å ha bønnemøter kvar dag, og no har vi endeleg starta det her også. Det er heilt fantastisk å sjå så mange nasjonar samla på eit rom, alle med samme brannen og behovet for å samlast i bønn. Det eg syntes var utfordrande på bønnemøta på Vestborg var at nokre ba fadervår på nynorsk, og nokre på bokmål, så du kan tru det er utfordrande når det er minst fem forskjellege språk fadervår blir bedt på i slutten av møta. Men det er utruleg kult! Apropo språk, i dag var alle Hald-studentane på Gudstjeneste i Mandal-kyrkje. Hald hadde ansvaret for store delar av deltakinga under Gudstjenesta, så idag har eg vore på ei verkeleg internasjonal Gudstjeneste. Det mest utfordrande der var at eg satt i lag med ein frå Peru, så eg skulle då oversette det som blei sagt på norsk til engelsk. Ikkje alltid like lett å oversette fort og rett, særleg ikkje når det er ord som eg kanskje ikkje brukar så veldig ofte ellers. Det var litt komisk når ein frå Madagaskar ba på sitt språk og han frå Peru ba meg oversette kva han sa, hehe.
Ellers har eg nedtelling til ein snarleg heimtur, det skal bli litt godt!

                                      Favorittjentene etter kyrkja i dag: Bente, Birte og Rita!

Ha ein fortsatt fin søndag!

                           

Fritime

Her går livet i sin vandte gang, men kva vil egentlig sin vandte gang seie? Eg står opp om morgonen litt før 8, et ein god frokost (Maten her er fantastisk!), går på rommet, har ein halvtime fri der eg gjer det eg vil, men prøvar å bruke tida til blandt anna å lese Bibelen. Så begynner skulen kl 9, då varierar det veldig kva undervisning vi har, det kan vere alt frå undervisning om fattigdom til undervisining om kulturforskjellar, til sånn som idag om kultursjokk. I løpet av undervisninga har vi fruktpause og ein time med lunsj, som er varm-måltidet, altså middag kl 1. Etter skulen varierar det veldig kva som skjer, men noko er det som skjer, konstant.
Sett bort frå det har eg i det siste tenkt på kor mykje ein burde sette pris på dei små tinga, og det har eg i grunnen begynt å gjere. Som ein klem, eit smil eller ein hyggeleg kommentar, det er rart kor mykje det kan gjere for at dagen blir ti gongar betre. Du treng ikkje å gi mykje av deg sjølv for at dagen til nokon skal verte betre. Eg har også på ny merka at internatlivet er intenst,veldig også til tider og det kan vere vanskeleg å ta inn over seg alt som skjer, ta seg tida til å setje seg ned for seg sjølv, for rett og slett å tenke, ein er heile tida så redd for å gå glipp av noko, redd for å ikkje få med seg alt det gøye som skjer. Her ein dag blei heile skulen kommandert til å ha ein individuell time, altså 60 minutt for deg sjølv, der du skulle sitje ein roleg plass, og gjere kva du ville. Og eg skal sei at det var deilig! Tenk da, at eg kan setje så pris på å bli kommandert til å sitje aleine ein time. Rart med det.

 Idag var eg og Rita på joggetur, og då er det viktig å fylle opp igjen kaloriane som forsvant.

Adios!